среда, 18 декабря 2019 г.

Սեպտեմբեր-Դեկտեմբեր հաշվետվություն

Մինչ ոսումնական տարվա սկիզբը մասնակցել եմ դեպի ժայռ ճամփորդությանը: Ճամփորդության նպատակը 9-րդ դասարանի ավարտական քննություններից մեկը՝ ֆիզկուլտուրան հանձնել էր:

Հետո երկու ամիս հանգիստ, որից հետո սկսվեց...

Սեպտեմբեր

Սկզբում ընտրեցինք ուսուցիչներին, որոնց հետ ցանկանում էինք անցկացնել մեր դասերը: Հիմնականում մեր հին ուսուցիչներին էի ընտրել, հարմարվելը շատ հեշտ էր:

Հոկտեմբեր

Կրկնեցինք անցյալ դասերը, իսկ հետո անցանք հաջորդ թեմաներին: ինչպես նաև ընկերացանք նոր աշակերտների հետ:

Նոյեմբեր, դեկտեմբեր

Հիմնական գիտելիքներս ստացա այս երկու ամիսների ընթացքում: Կատարեցի արաջադրանքներ և սովորեցի բոլոր առարկաներից շատ բաներ:

Հայոց լեզու

Կոնկրետ թեմաներ չեմ ուզում նշել, քանի որ բոլորն էլ ինձ համար հետաքրքիր էին, այդ իսկ պատճառով նշում են Հայոց լեզվի բաժինը

Գրականություն

Ահա գրականության բաժինը:

Պատմություն

Պատմություն առարկան այս տարի էլ ավելի հետաքրքրացավ, նախ մեր սկսզբի թեմաները անցյալի կրկնությունն էր: Հետագայում ունեցանք դաս 9-րդ դասարանցիների հետ, նրանք մեզ դաս էին բացատրում Վանի թագավորության մասին: 

Հասարակագիտություն

Այս առարկան էլ ավելի հետաքրքրացավ: Խոսել ենք մարդկային իրավունքների մասին: Նյութերը տեսեք իմ բաժնում:


Մաթեմատիկա

Մաթեմատիկա առարկայից անցանք եռանկյունաչափություն, սկզբից դժվար էր, սակայն հիմա ամեն ինչ ստացվում է:





понедельник, 2 декабря 2019 г.

Աշխատելու իրավունք

Աշխատանքը շատ լավ բան է: Կյանքում ամեն ինչ հիմնված է աշխատանքի վրա: Առանց աշխատանք չկա ոչինչ: Մենք կարծում ենք, որ բիզնեսմենները ուղղակի նստել և հասել են բարձունքների, սակայն դա այդպես չէ, ճիշտ է, չեմ ժխտում, կան մարդիկ ովքեր ապօրինի կերպով են դարձել մեծ բիզնեսների տեր, բայց բիզնեսմենների 85%-ը հարստացել են արդար և տանջալից ճանապարհներով: Հիմա խոսեմ աշխատելու իրավունքից: Աշխատելու իրավունք ունի 14 տարեկանից բարձր յուրաքանչյուր մարդ:  14-16 տարեկանները աշխատելու համար պետք է ստանան ծնողների համաձայնությունը և ստորագրությունը: իսկ 16-ից բարձր տարիք ունեցող անձինք կարող են ազատ աշխատել, եթե իհարկե գործատուն դեմ չէ: Խոսենք չափահասների մասին: Չափահասների աշխատելու համար հարկավոր չէ ծնողների ստորագրություն, բայց կան էլի պայմաններ, որոնք չպետք է մոռանալ: Յուրաքանչյուր աշխատանք ունի իր պահանջները: Օրինակ անգրագետ մարդը չի կարող կատարել հաշվապահի աշխատանք: Յուրաքանչյուր մարդ սովորում է և գտնում իրեն համապատասխան մասնագիտություն և այդ մասնագիտությամբ էլ շարունակում է իր աշխատանքային կարիերան:  

Խրախուսանք

Խրախուսանքը մարդու կատարած աշխատանքը, մարդու ունեցած հաջողությունները գնահատելու միջոցն է, ես մտածում եմ, որ նույնիսկ լավագույն միջոցն է: Եթե մարդը առանց ինչ-որ պարտավորությունների կատարում է, ինչ-որ լավ աշխատանք, ուրեմն անպայման հարկավոր է նրան խրախուսել: Ես մտածում եմ, որ մարդուն պետք չէ խրախուսել այն արարքի համար, որը որ նա պարտավոր էր կատարել: Խրախուսանքը կարող է լինել տարբեր տեսակի: Օրինակ ուսուցիչը կարող է իր աշակերտին լրացուցիչ աշխատանք կատարելու համար խրախուսել բարձր թվանշան գնահատելով, գործարանի տնօրենը աշխատողին կարող է խրախուսել գումար կամ արձակուրդ տալով: Ինձ թվում է, որ յուրաքանչյուր մարդ էլ ունի գնահատվելու կարիք, թեկուզ գնահատանքը լինի միայն խոսքերով, քնքուշ ու բարի խոսքերով, գնահատվողը կսկսի ջերմություն զգալ, ավելի մեծ սիրով նայել կյանքին: Ահա տեսեք ինչպես կարող ենք մարդուն հասցնել այն բանին, որ նա սիրի կյանքը: Եկեք ուրախացնենք մարդկանց մեր ջերմ խոսքերով, որոնք կհանդիսանան խրախուսանք: 

Ազատություն

Ազատություն. մի բառ որի իմաստը շատ քչերն են հասկանում: Մոտենանք անծանոթի և հարցնենք, թե ինչ է նշանակում ազատությունը ըստ նրա: 99%-ով վստահ եմ նա կպատասխանի, որ ազատությունը դա ինչ ուզել անելն է: Բայց դա սխալ է, որովհետև ամեն ինչի մեջ մտնում է նաև ուրիշի իրավունքները ոտնահարելը, բայց դա շատ կոպիտ սխալ է և դա ազատություն չէ: Իրական ազատությունը նույնպես սահմանափակված է, քանի որ բոլոր մարդիկ էլ ունեն իրավունքներ և մեր ազատությունը ավարտվում է այնտեղ, որտեղ սկսվում են այլոց իրավունքները:
Ես մտածում եմ, որ ազատությունը լինում է մտավոր: Բացատրեմ ասածս: Ազատությունը՝ առողջ միտք ունենալն է, կախված չլինելն է մարդկային ամբոխից, կոմպլեքսներ չունենալն է, քանի որ հենց դրանք են մեր ազատությունը սահմանափակում: Եկեք բոլորս էլ մտածենք առողջ, ոչ թե կախված լինենք ուրիշի կարծիքներից, քանի որ հենց դրանք են խանգարում մեզ ազատ ապրել:

Թրաֆիքինգ

Թրաֆիքինգը ,մարդկանց՝ ստրկական, սեռական, բռնի և չնչին վարձատրությամբ աշխատանքի տեսքով անօրինական շահագործումն է։ Այն ծանր, անդրսահմանային, կազմակերպված հանցագործություն է և նույնչափ շահութաբեր է, ինչ թմրամիջոցների և զենքի ապօրինի վաճառքը։ 

Այն  նշանակում է՝ շահագործման նպատակով իրականացվող մարդկանց հավաքագրելըտեղափոխելըփոխանցելըթաքցնելը կամ ստանալն ուժի սպառնալիքով կամ դրա կամ հարկադրանքի այլ միջոցների կիրառմանառևանգմանխարդախությանխաբեությանիշխանությունը կամ վիճակի խոցելիությունը չարաշահելու կամ ուրիշ անձի կողմից վերահսկվող անձի համաձայնությունը ստանալու համար վճարումների կամ շահերի ձևով կաշառելու ճանապարհով։Մարդկանց շահագործման (թրաֆիքինգի) խնդիրը դարձել է մտահոգության առարկա ողջ քաղաքակիրթ հասարակության համար։ Ըստ որոշ տվյալների՝ երկրագնդի բնակչությունից մեկ միլիոն մարդ յուրաքանչյուր տարի դառնում է շահագործման զոհ իր ծագման երկրում, և ևս մոտ մեկ միլիոն մարդ շահագործման է ենթարկվում փոխադրվելով այլ երկրներ։

Կրոն: Բուդիզմ

Բուդդայական ուսմունքի համաձայն՝ նրա հիմնադիրը իր գործունեությունն իրականացրել է Հինդուստան ենթացամաքի հյուսիսային մասում գտնվող Մագադհա թագավորությունում՝ մ.թ.ա. 6-4-րդ դարերն ընկած հատվածում: Նա հայտնի է որպես լուսավորյալ կամ պայծառափայլ անձնավորություն, ով իր կյանքը նվիրել է մարդկանց օգնելուն և մարդասիրական գաղափարները տարածելուն։ Բուդդայականության երկու հիմնական ճյուղերն են Թհերավադան («ավագների դպրոց»), որը հանդիսանում է հնագույն և ուղղափառ բուդդայականությունը և Մահայանան («մեծ մարտակառք»), որն առաջացել է ավելի ուշ։ Թհերավադան լայնորեն տարածված է Շրի Լանկայում և Հարավարևելյան Ասիայում (Կամբոջա, Լաոս, Թայլանդ, Մյանմա և այլն), Մահայանան՝ Արևելյան Ասիայում (Չինաստան, Կորեա, Ճապոնիա, Վիետնամ, Սինգապուր, Թայվան և այլն)։ Ի տարբերություն քրիստոնեության և իսլամի, այստեղ բացակայում է աստծո առաջնաստեղծ էությունը, բացակայում է հոգու անմահության գաղափարը, դժոխքի և դրախտի գոյությունը։ Ճշմարիտ ուղի անցնելուց հետո մարդը ձեռք է բերում անխռով հոգեվիճակ՝ նիրվանա, որին կարելի է հասնել մեդիտացիայի (ինքնախորասուզում) միջոցով։ Մահայանան յուրահատուկ զարգացում ստացավ Տիբեթում և կոչվեց Տիբեթական բուդդիզմ, իսկ Ճապոնիայում տարածվեց բուդդիզմի Զեն (ձեն, չինարեն չան) տարատեսակը։ Ըստ Բուդդայի, տառապանքների ակունքը ծնունդն է, քանի որ մարդն անընդհատ վերածնվում է։ Մահից հետո նրա հոգին կարծես լքում է մարմինը, ինչպես իր հին զգեստը կամ վերարկուն և վերաբնակվում է մեկ այլ մարմնի մեջ։ Այստեղ կարևոր է կարմայի գաղափարը։ Կարմա նշանակում է գործ, այսինքն թե մարդը իր կյանքի ընթացքում ինչ դրական կամ բացասական արարքներ է գործել։ Եթե նրա կարման դրական է, ապա հաջորդ կյանքում նա կվերածնվի իբրև հարուստ, երջանիկ, առողջ, իսկ եթե բացասական է, ապա՝ միջատ, որևէ կենդանի կամ նույնիսկ առարկա։ Այստեղ շեշտվում է մարդու անհատական վարքագիծը և ի տարբերություն Հնդկաստանի փիլիսոփայական այլ դպրոցների, որոնք շեշտում էին ֆատալիզմը (ճակատագրապաշտությունը), բուդդիզմը կարևորում է վոլյունտարիզմի սկզբունքը։