Ընկերություն, մի բառ է, որով կարելի է ներկացանել մի քանի իմաստ արտահայտող բաներ: Բարիություն, շփում, անշահ մտերմություն և նույնիսկ հարազատություն: Ընկերները մի քանի տեսակի են լինում, օր.՝ կա սովորական ընկերություն, որտեղ շփումը իսկական չէ, իրարից գաղտնիքներ ունեն, շփումնել անշահ չէ: Կա ընկերության նորմալ տեսակ, որը միայն իրար հետ խաղալու համար է: Եվ վերջապես ամենակարևոր տեսակը ընկերության, դա լավագույն տեսակն է: Դա այն է, որ չկան շահեր, կռիվներին միշտ միասին են, մի ընդհանուր բանի համար են պայքարում, գրեթե միշտ միասին են, չկան շահեր: Ունեմ շատ ընկերներ կարելի է ասել նրանք հազարավոր են, սակայն ոչ բոլորն են կողքիս: Հիմա կնշեմ միայն մի քանիսին: Տիգրան Արզումանյան, որոշ չափով Գոռ Բարխուդարյան, Վիրաբ Հարությունյան, Վարդան Արամյան: Սա միայն դպրոցից:
Комментариев нет:
Отправить комментарий