Կարդացի Վիլյամ Սարոյանի «Երկու արաբների պատմությունը» առակը: Առակում ուզում էր ասել, որ երբեք պետք չէ գլուխ գովալ, և խոսել դեռ չավարտված գործի մասին: Այս առակը շատ ուսուցողական էր, հետաքրքրության առումով նույնը չեմ ասի, քանի որ առակը կարդալուց այդքան էլ չկարողացա ներգրավվել դրա մեջ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий